шаржава́ць
‘апісваць, адлюстроўваць каго-небудзь, што-небудзь у манеры шаржу (шаржаваць каго-небудзь, што-небудзь і без прамога дапаўнення); ісці на ворага (у ваеннай справе)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| шаржу́ю | шаржу́ем | |
| шаржу́еш | шаржу́еце | |
| шаржу́е | шаржу́юць | |
| Прошлы час | ||
| шаржава́ў | шаржава́лі | |
| шаржава́ла | ||
| шаржава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| шаржу́й | шаржу́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| шаржу́ючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)