шаржава́ць

‘апісваць, адлюстроўваць каго-небудзь, што-небудзь у манеры шаржу (шаржаваць каго-небудзь, што-небудзь і без прамога дапаўнення); ісці на ворага (у ваеннай справе)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шаржу́ю шаржу́ем
2-я ас. шаржу́еш шаржу́еце
3-я ас. шаржу́е шаржу́юць
Прошлы час
м. шаржава́ў шаржава́лі
ж. шаржава́ла
н. шаржава́ла
Загадны лад
2-я ас. шаржу́й шаржу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час шаржу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)