чыгу́начнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чыгу́начнік чыгу́начнікі
Р. чыгу́начніка чыгу́начнікаў
Д. чыгу́начніку чыгу́начнікам
В. чыгу́начніка чыгу́начнікаў
Т. чыгу́начнікам чыгу́начнікамі
М. чыгу́начніку чыгу́начніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)