чо́ўкаць

‘утвараць характэрныя гукі (напр., пры глытанні)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. чо́ўкаю чо́ўкаем
2-я ас. чо́ўкаеш чо́ўкаеце
3-я ас. чо́ўкае чо́ўкаюць
Прошлы час
м. чо́ўкаў чо́ўкалі
ж. чо́ўкала
н. чо́ўкала
Загадны лад
2-я ас. чо́ўкай чо́ўкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час чо́ўкаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)