чатырохшчэ́лепныя
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
чатырохшчэ́лепныя | |
чатырохшчэ́лепных | |
чатырохшчэ́лепным | |
чатырохшчэ́лепных | |
чатырохшчэ́лепнымі | |
чатырохшчэ́лепных |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)