чатырохру́кія
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
| чатырохру́кія | |
| чатырохру́кіх | |
| чатырохру́кім | |
| чатырохру́кіх | |
| чатырохру́кімі | |
| чатырохру́кіх |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)