ціху́шнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ціху́шнік | ціху́шнікі | |
| ціху́шніка | ціху́шнікаў | |
| ціху́шніку | ціху́шнікам | |
| ціху́шніка | ціху́шнікаў | |
| ціху́шнікам | ціху́шнікамі | |
| ціху́шніку | ціху́шніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)