ці́р

‘памяшканне для стральбы’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ці́р ці́ры
Р. ці́ра ці́раў
Д. ці́ру ці́рам
В. ці́р ці́ры
Т. ці́рам ці́рамі
М. ці́ры ці́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)