ціму́равец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ціму́равец ціму́раўцы
Р. ціму́раўца ціму́раўцаў
Д. ціму́раўцу ціму́раўцам
В. ціму́раўца ціму́раўцаў
Т. ціму́раўцам ціму́раўцамі
М. ціму́раўцу ціму́раўцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)