цытагенеты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цытагенеты́чны цытагенеты́чная цытагенеты́чнае цытагенеты́чныя
Р. цытагенеты́чнага цытагенеты́чнай
цытагенеты́чнае		 цытагенеты́чнага цытагенеты́чных
Д. цытагенеты́чнаму цытагенеты́чнай цытагенеты́чнаму цытагенеты́чным
В. цытагенеты́чны (неадуш.)
цытагенеты́чнага (адуш.)		 цытагенеты́чную цытагенеты́чнае цытагенеты́чныя (неадуш.)
цытагенеты́чных (адуш.)
Т. цытагенеты́чным цытагенеты́чнай
цытагенеты́чнаю		 цытагенеты́чным цытагенеты́чнымі
М. цытагенеты́чным цытагенеты́чнай цытагенеты́чным цытагенеты́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)