цурба́н
‘някемлівы чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| цурба́н | цурбаны́ | |
| цурбана́ | цурбано́ў | |
| цурбану́ | цурбана́м | |
| цурбана́ | цурбано́ў | |
| цурбано́м | цурбана́мі | |
| цурбане́ | цурбана́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)