це́рніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. це́рніца це́рніцы
Р. це́рніцы це́рніц
Д. це́рніцы це́рніцам
В. це́рніцу це́рніцы
Т. це́рніцай
це́рніцаю		 це́рніцамі
М. це́рніцы це́рніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)