царкоўнаслу́жнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. царкоўнаслу́жнік царкоўнаслу́жнікі
Р. царкоўнаслу́жніка царкоўнаслу́жнікаў
Д. царкоўнаслу́жніку царкоўнаслу́жнікам
В. царкоўнаслу́жніка царкоўнаслу́жнікаў
Т. царкоўнаслу́жнікам царкоўнаслу́жнікамі
М. царкоўнаслу́жніку царкоўнаслу́жніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)