хрэ́нніца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
хрэ́нніца | хрэ́нніцы | |
хрэ́нніцы | хрэ́нніц | |
хрэ́нніцы | хрэ́нніцам | |
хрэ́нніцу | хрэ́нніцы | |
хрэ́нніцай хрэ́нніцаю |
хрэ́нніцамі | |
хрэ́нніцы | хрэ́нніцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)