фурмаўшчы́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фурмаўшчы́к фурмаўшчыкі́
Р. фурмаўшчыка́ фурмаўшчыко́ў
Д. фурмаўшчыку́ фурмаўшчыка́м
В. фурмаўшчыка́ фурмаўшчыко́ў
Т. фурмаўшчыко́м фурмаўшчыка́мі
М. фурмаўшчыку́ фурмаўшчыка́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)