фра́нка-італья́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фра́нка-італья́нскі фра́нка-італья́нская фра́нка-італья́нскае фра́нка-італья́нскія
Р. фра́нка-італья́нскага фра́нка-італья́нскай
фра́нка-італья́нскае		 фра́нка-італья́нскага фра́нка-італья́нскіх
Д. фра́нка-італья́нскаму фра́нка-італья́нскай фра́нка-італья́нскаму фра́нка-італья́нскім
В. фра́нка-італья́нскі (неадуш.)
фра́нка-італья́нскага (адуш.)		 фра́нка-італья́нскую фра́нка-італья́нскае фра́нка-італья́нскія (неадуш.)
фра́нка-італья́нскіх (адуш.)
Т. фра́нка-італья́нскім фра́нка-італья́нскай
фра́нка-італья́нскаю		 фра́нка-італья́нскім фра́нка-італья́нскімі
М. фра́нка-італья́нскім фра́нка-італья́нскай фра́нка-італья́нскім фра́нка-італья́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)