ушчаслі́віць
‘зрабіць каго-небудзь шчаслівым’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| ушчаслі́ўлю | ушчаслі́вім | |
| ушчаслі́віш | ушчаслі́віце | |
| ушчаслі́віць | ушчаслі́вяць | |
| Прошлы час | ||
| ушчаслі́віў | ушчаслі́вілі | |
| ушчаслі́віла | ||
| ушчаслі́віла | ||
| Загадны лад | ||
| ушчаслі́ў | ушчаслі́ўце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| ушчаслі́віўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)