ушку́ліць
‘ушкуліць каму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| ушку́лю | ушку́лім | |
| ушку́ліш | ушку́ліце | |
| ушку́ліць | ушку́ляць | |
| Прошлы час | ||
| ушку́ліў | ушку́лілі | |
| ушку́ліла | ||
| ушку́ліла | ||
| Загадны лад | ||
| ушку́ль | ушку́льце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| ушку́ліўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)