уцямне́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уцямне́ю уцямне́ем
2-я ас. уцямне́еш уцямне́еце
3-я ас. уцямне́е уцямне́юць
Прошлы час
м. уцямне́ў уцямне́лі
ж. уцямне́ла
н. уцямне́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час уцямне́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)