уце́міць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уце́млю уце́мім
2-я ас. уце́міш уце́міце
3-я ас. уце́міць уце́мяць
Прошлы час
м. уце́міў уце́мілі
ж. уце́міла
н. уце́міла
Загадны лад
2-я ас. уце́м уце́мце
Дзеепрыслоўе
прош. час уце́міўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)