уцарко́ўленне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| уцарко́ўленне | |
| уцарко́ўлення | |
| уцарко́ўленню | |
| уцарко́ўленне | |
| уцарко́ўленнем | |
| уцарко́ўленні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)