уцаркаўле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| уцаркаўле́нне | |
| уцаркаўле́ння | |
| уцаркаўле́нню | |
| уцаркаўле́нне | |
| уцаркаўле́ннем | |
| уцаркаўле́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)