утаямні́чыць
‘падзяліцца з кім-небудзь таямніцай (утаянічыць каго-небудзь)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| утаямні́чу | утаямні́чым | |
| утаямні́чыш | утаямні́чыце | |
| утаямні́чыць | утаямні́чаць | |
| Прошлы час | ||
| утаямні́чыў | утаямні́чылі | |
| утаямні́чыла | ||
| утаямні́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| утаямні́ч | утаямні́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| утаямні́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)