утаямні́чваць
‘дзяліцца з кім-небудзь таямніцай (утаянічваць каго-небудзь)’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| утаямні́чваю | утаямні́чваем | |
| утаямні́чваеш | утаямні́чваеце | |
| утаямні́чвае | утаямні́чваюць | |
| Прошлы час | ||
| утаямні́чваў | утаямні́чвалі | |
| утаямні́чвала | ||
| утаямні́чвала | ||
| Загадны лад | ||
| утаямні́чвай | утаямні́чвайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| утаямні́чваючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)