устыва́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. устыва́ю устыва́ем
2-я ас. устыва́еш устыва́еце
3-я ас. устыва́е устыва́юць
Прошлы час
м. устыва́ў устыва́лі
ж. устыва́ла
н. устыва́ла
Загадны лад
2-я ас. устыва́й устыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час устыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)