устрэ́нчыць
‘устрэнчыць каму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| устрэ́нчу | устрэ́нчым | |
| устрэ́нчыш | устрэ́нчыце | |
| устрэ́нчыць | устрэ́нчаць | |
| Прошлы час | ||
| устрэ́нчыў | устрэ́нчылі | |
| устрэ́нчыла | ||
| устрэ́нчыла | ||
| Загадны лад | ||
| устрэ́нчы | устрэ́нчыце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| устрэ́нчыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)