устрыва́ць

‘вытрываць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. устрыва́ю устрыва́ем
2-я ас. устрыва́еш устрыва́еце
3-я ас. устрыва́е устрыва́юць
Прошлы час
м. устрыва́ў устрыва́лі
ж. устрыва́ла
н. устрыва́ла
Загадны лад
2-я ас. устрыва́й устрыва́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час устрыва́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)