успрычы́нены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. успрычы́нены успрычы́неная успрычы́ненае успрычы́неныя
Р. успрычы́ненага успрычы́ненай
успрычы́ненае		 успрычы́ненага успрычы́неных
Д. успрычы́ненаму успрычы́ненай успрычы́ненаму успрычы́неным
В. успрычы́нены (неадуш.)
успрычы́ненага (адуш.)		 успрычы́неную успрычы́ненае успрычы́неныя (неадуш.)
успрычы́неных (адуш.)
Т. успрычы́неным успрычы́ненай
успрычы́ненаю		 успрычы́неным успрычы́ненымі
М. успрычы́неным успрычы́ненай успрычы́неным успрычы́неных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)