успе́ньванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. успе́ньванне успе́ньванні
Р. успе́ньвання успе́ньванняў
Д. успе́ньванню успе́ньванням
В. успе́ньванне успе́ньванні
Т. успе́ньваннем успе́ньваннямі
М. успе́ньванні успе́ньваннях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)