успанава́ць

‘перамагчы сябе ці каго-небудзь, узяць верх’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. успану́ю успану́ем
2-я ас. успану́еш успану́еце
3-я ас. успану́е успану́юць
Прошлы час
м. успанава́ў успанава́лі
ж. успанава́ла
н. успанава́ла
Загадны лад
2-я ас. успану́й успану́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час успанава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)