ускрыні́чыць
‘прымусіць што-небудзь біць, як крыніца (слова ўскрынічыць кроў)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| - | - | |
| - | - | |
| ускрыні́чыць | ускрыні́чаць | |
| Прошлы час | ||
| ускрыні́чыў | ускрыні́чылі | |
| ускрыні́чыла | ||
| ускрыні́чыла | ||
| Дзеепрыслоўе | ||
| ускрыні́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)