урубі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. урублю́ уру́бім
2-я ас. уру́біш уру́біце
3-я ас. уру́біць уру́бяць
Прошлы час
м. урубі́ў урубі́лі
ж. урубі́ла
н. урубі́ла
Загадны лад
2-я ас. урубі́ урубі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час урубі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)