урду́

‘мова’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, нескланяльны

адз. мн.
Н. урду́ урду́
Р. урду́ урду́
Д. урду́ урду́
В. урду́ урду́
Т. урду́ урду́
М. урду́ урду́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)