урачы́ста-свято́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. урачы́ста-свято́чны урачы́ста-свято́чная урачы́ста-свято́чнае урачы́ста-свято́чныя
Р. урачы́ста-свято́чнага урачы́ста-свято́чнай
урачы́ста-свято́чнае		 урачы́ста-свято́чнага урачы́ста-свято́чных
Д. урачы́ста-свято́чнаму урачы́ста-свято́чнай урачы́ста-свято́чнаму урачы́ста-свято́чным
В. урачы́ста-свято́чны (неадуш.)
урачы́ста-свято́чнага (адуш.)		 урачы́ста-свято́чную урачы́ста-свято́чнае урачы́ста-свято́чныя (неадуш.)
урачы́ста-свято́чных (адуш.)
Т. урачы́ста-свято́чным урачы́ста-свято́чнай
урачы́ста-свято́чнаю		 урачы́ста-свято́чным урачы́ста-свято́чнымі
М. урачы́ста-свято́чным урачы́ста-свято́чнай урачы́ста-свято́чным урачы́ста-свято́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)