уразумле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
уразумле́нне | уразумле́нні | |
уразумле́ння | уразумле́нняў | |
уразумле́нню | уразумле́нням | |
уразумле́нне | уразумле́нні | |
уразумле́ннем | уразумле́ннямі | |
уразумле́нні | уразумле́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)