упра́таць

‘пачысціць, прыбраць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. упра́таю упра́таем
2-я ас. упра́таеш упра́таеце
3-я ас. упра́тае упра́таюць
Прошлы час
м. упра́таў упра́талі
ж. упра́тала
н. упра́тала
Загадны лад
2-я ас. упра́тай упра́тайце
Дзеепрыслоўе
прош. час упра́таўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)