упра́жыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. упра́жу упра́жым
2-я ас. упра́жыш упра́жыце
3-я ас. упра́жыць упра́жаць
Прошлы час
м. упра́жыў упра́жылі
ж. упра́жыла
н. упра́жыла
Загадны лад
2-я ас. упра́ж упра́жце
Дзеепрыслоўе
прош. час упра́жыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)