упра́жка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| упра́жка | упра́жкі | |
| упра́жкі | упра́жак | |
| упра́жцы | упра́жкам | |
| упра́жку | упра́жкі | |
| упра́жкай упра́жкаю |
упра́жкамі | |
| упра́жцы | упра́жках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)