упе́таваць

‘забіць, моцна пакалаціць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. упе́тую упе́туем
2-я ас. упе́туеш упе́туеце
3-я ас. упе́туе упе́туюць
Прошлы час
м. упе́таваў упе́тавалі
ж. упе́тавала
н. упе́тавала
Загадны лад
2-я ас. упе́туй упе́туйце
Дзеепрыслоўе
прош. час упе́таваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)