упаўнава́жыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. упаўнава́жу упаўнава́жым
2-я ас. упаўнава́жыш упаўнава́жыце
3-я ас. упаўнава́жыць упаўнава́жаць
Прошлы час
м. упаўнава́жыў упаўнава́жылі
ж. упаўнава́жыла
н. упаўнава́жыла
Загадны лад
2-я ас. упаўнава́ж упаўнава́жце
Дзеепрыслоўе
прош. час упаўнава́жыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)