упаўнава́жыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. упаўнава́жуся упаўнава́жымся
2-я ас. упаўнава́жышся упаўнава́жыцеся
3-я ас. упаўнава́жыцца упаўнава́жацца
Прошлы час
м. упаўнава́жыўся упаўнава́жыліся
ж. упаўнава́жылася
н. упаўнава́жылася
Загадны лад
2-я ас. упаўнава́жся упаўнава́жцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час упаўнава́жыўшыся

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)