упара́дчыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. упара́дчу упара́дчым
2-я ас. упара́дчыш упара́дчыце
3-я ас. упара́дчыць упара́дчаць
Прошлы час
м. упара́дчыў упара́дчылі
ж. упара́дчыла
н. упара́дчыла
Загадны лад
2-я ас. упара́дчы упара́дчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час упара́дчыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)