упара́дчанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. упара́дчанне упара́дчанні
Р. упара́дчання упара́дчанняў
Д. упара́дчанню упара́дчанням
В. упара́дчанне упара́дчанні
Т. упара́дчаннем упара́дчаннямі
М. упара́дчанні упара́дчаннях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)