унармірава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. унарміру́ю унарміру́ем
2-я ас. унарміру́еш унарміру́еце
3-я ас. унарміру́е унарміру́юць
Прошлы час
м. унармірава́ў унармірава́лі
ж. унармірава́ла
н. унармірава́ла
Загадны лад
2-я ас. унарміру́й унарміру́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час унармірава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)