уміласціўле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| уміласціўле́нне | |
| уміласціўле́ння | |
| уміласціўле́нню | |
| уміласціўле́нне | |
| уміласціўле́ннем | |
| уміласціўле́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)