умя́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. умя́ты умя́тая умя́тае умя́тыя
Р. умя́тага умя́тай
умя́тае		 умя́тага умя́тых
Д. умя́таму умя́тай умя́таму умя́тым
В. умя́ты (неадуш.)
умя́тага (адуш.)		 умя́тую умя́тае умя́тыя (неадуш.)
умя́тых (адуш.)
Т. умя́тым умя́тай
умя́таю		 умя́тым умя́тымі
М. умя́тым умя́тай умя́тым умя́тых

Кароткая форма: умя́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)