умэ́нчыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. умэ́нчу умэ́нчым
2-я ас. умэ́нчыш умэ́нчыце
3-я ас. умэ́нчыць умэ́нчаць
Прошлы час
м. умэ́нчыў умэ́нчылі
ж. умэ́нчыла
н. умэ́нчыла
Загадны лад
2-я ас. умэ́нчы умэ́нчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час умэ́нчыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)