умэ́нчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
умэ́нчаны | умэ́нчаная | умэ́нчанае | умэ́нчаныя | |
умэ́нчанага | умэ́нчанай умэ́нчанае |
умэ́нчанага | умэ́нчаных | |
умэ́нчанаму | умэ́нчанай | умэ́нчанаму | умэ́нчаным | |
умэ́нчаны ( умэ́нчанага ( |
умэ́нчаную | умэ́нчанае | умэ́нчаныя ( умэ́нчаных ( |
|
умэ́нчаным | умэ́нчанай умэ́нчанаю |
умэ́нчаным | умэ́нчанымі | |
умэ́нчаным | умэ́нчанай | умэ́нчаным | умэ́нчаных |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)