умежава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
умежава́ны | умежава́ная | умежава́нае | умежава́ныя | |
умежава́нага | умежава́най умежава́нае |
умежава́нага | умежава́ных | |
умежава́наму | умежава́най | умежава́наму | умежава́ным | |
умежава́ны ( умежава́нага ( |
умежава́ную | умежава́нае | умежава́ныя ( умежава́ных ( |
|
умежава́ным | умежава́най умежава́наю |
умежава́ным | умежава́нымі | |
умежава́ным | умежава́най | умежава́ным | умежава́ных |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)