умардава́ць
‘змардаваць, папсаваць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| умарду́ю | умарду́ем | |
| умарду́еш | умарду́еце | |
| умарду́е | умарду́юць | |
| Прошлы час | ||
| умардава́ў | умардава́лі | |
| умардава́ла | ||
| умардава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| умарду́й | умарду́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| умардава́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)