улюлю́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| улюлю́канне | улюлю́канні | |
| улюлю́кання | улюлю́канняў | |
| улюлю́канню | улюлю́канням | |
| улюлю́канне | улюлю́канні | |
| улюлю́каннем | улюлю́каннямі | |
| улюлю́канні | улюлю́каннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)